Weer veel meegemaakt

Zondag 17 feb
We staan allemaal vroeg op,douchen, eten en pakken de laatste spullen en nemen uitgebreid afscheid van Thijs en Hariette.
We vertrekken om 8.15 vanuit Sumner zoals afgesproken terwijl onze vrienden ons uitzwaaien. Eerst even tanken in Radcliffe en dan richting Lake Tekapo, een reis van ongeveer 3 uur. Onderweg stoppen we drie keer kort voor een sanitaire stop, een plekje van 12jr geleden en een koffiestop en zijn vier uur later bij het prachtige meer. Ook al hebben we het al eens gezien,het blijft adembenemend mooi. Natuurlijk worden er foto's gemaakt, met water gespeeld en genoten van de zon. We vertrekken na een half uur naar Wanaka, een rit van twee uur ongeveer. Bij het volgende meer Pukaiki genaamd spreken we een Nederlands echtpaar, zij genieten net als wij van het mooie Nieuw Zeeland. Ton, Richard en Mark wisselen elkaar af met rijden en dit gaat prima.

In Tarras wisselen Mark en Ton als bestuurder en willen we wat eten. Helaas is het enige restaurantje wat het gehucht rijk is 15 min geleden dicht gegaan? Het is nu vier uur en nemen dan maar een ijsje/koek bij een klein kruideniertje. Het is nu nog 30 km naar Wanaka en dus bijna de eind bestemming van vandaag bereikt na bijna 500 km in 8,5 uur. Wanaka is een erg leuk en gezellig plaatsje waar we snel een camping zoeken en vinden. Een plaatsje in de zon en dicht bij de douches en toiletten. Daarna rijden we richting centrum terug om boodschappen te doen. We eten vanavond hamburgers. Wanneer we terug komen van het boodschappen doen zoeken we een plaatsje bij het meer om te relaxen engte genieten van de zon. Mark neemt een duik, Richard schrijft aan zijn boek, Ton is druk met foto en film en de dames zonnen.

Om halfzeven gaan we richting camping waar pa en ma de keuken in gaan en wij de tafel dekken, camper opruimen en lekker genieten van de mooie omgeving, foto's op de IPad zetten en met hongerige buikjes op het eten wachten. De broodjes hamburger heerlijk en 's avonds /thee een drankje en een potje boerenbridge. Er wordt weer wat afgelachen want Mark doet voor de eerste keer mee. Hij heeft Ilona als back-up en dat is soms maar goed ook. Zijn eindscore valt oor de eerste keer erg mee. Om 23.00 zoeken we onze mandjes op.

Maandag 18 februari
Vanmorgen staan we vroeg op want willen langs de AA(ANWB) want we hebben en zachte rechterband. De AA is om half negen open en willen daar dan zijn. Het wordt negen uur en we worden direct geholpen, er blijkt een schroef in de band te zitten en deze wordt verwijderd en de band gerepareerd. Om half tien rijden we naar Puzzlingworld in Wanaka. We gaan eerst met ons 6en het labyrint uitvogelen, nou ja met zijn 5en, Ton heeft er al snel genoeg van en neemt als laatst de escape/uitgang. Wij gaan het toilet bezoeken en dat is al een attractie op zich. De wc brillen zijn allemaal anders en er is een romeins (gezamenlijk) toilet geschilderd. Wanneer je ernaast gaat zitten is het net echt.
Daarna gaan we naar de illusieruimtes, geweldig om te zien en te ervaren. Gezichten van grootheden die je blijven volgen, een schuine kamer waarin alles recht blijkt te zijn. 3D platen en tekeningen van Escher mogen er ook niet ontbreken.

Er wordt nog geshopt en om kwart voor twaalf vertrekken wij richting het Bungeejumpen voor Mark. Dit is bij de Kawaribrigdge 10 km voor Queenstown. We komen daar om één uur aan. Mark schrijft zich in en het duurt ongeveer driekwartier voordat hij aan de beurt is. De film en fotoploeg staan op positie en iedereen is iets gespannen. Wanneer we zijn wit t-shirt zien is het zover. Mark maakt de sprong van zijn leven en heeft er enorm van genoten. De adrenaline stroomt bij terugkomst nog heftig door zijn lijf wanneer we de gemaakte foto's en films bekijken. Hij koopt de foto's die door de organisatie gemaakt zijn, zo mooi hebben wij ze niet kunnen maken. Daarna eten en drinken we wat om daarna door te rijden naar Queenstown waar we om kwart over drie en een parkeerplaats vinden.

Tijd om de stad te bezoeken. Al snel komen we een VVV om te kijken wat de mogelijkheden zijn voor de trip naar de Milford/Doubtfulsound. Een dag tocht die aardig wat kost maar die ma heel graag wil doen. Pa en ma besluiten om dit ondanks de kosten te boeken. We vertrekken vanuit Manapouri om twaalf op woensdag 20 februari. We besluiten om de Gondola te nemen naar boven om van het uitzicht van Queenstown te genieten, het blijft een geweldig gezicht. Wanneer we teruggaan besluiten we om uit eten te gaan met z'n allen en vinden een terrasje(bijna) aan her water en eten daar heerlijk. Wanneer we het terras verlaten staat er een straatartiesten en zijn beginnende optreden boeit ons direct en we blijven genieten van zijn act. Richard wordt op een gegeven moment uitgenodigd om te assisteren bij een deel van de act. Rich wordt gevraagd om een aantal spaghettistokjes vast te houden terwijl deze met een brandende lasso door het midden worden weg geslagen. Spannend maar alles gaat goed en hij ontvangt een groot applaus van iedereen. Het was een geweldige show en iedereen beloond hem voldoende.Hierna vertrekken wij gelijk naar de camping. De knul waar wij onze trip geboekt hebben heeft namelijk een reservering voor de camping. We doen nog een spelletje boerenbridge en gaan bijtijds naar bed.

Dinsdag 19 februari
Iedereen slaapt uit en we ontbijten buiten aan tafel. Om precies tien uur verlaten we de camping om in Queenstown te gaan shoppen en rond te kijken. Er wordt het nodige gekocht, drinken er wat koels, pinnen er (weer)geld en eten bij de Mac. We hebben namelijk tot één uur parkeergeld betaald. We rijden daarna door naar Te Anau en Manapouri. In Manapouri willen we overnachten omdat onze trip daar morgen vandaan vertrekt en Te Anau bezoeken we om boodschappen te doen. Om half vier zijn we bij de camping waar we een overnachting boeken en tanken ook hier. Wanneer welk vijf uur terug zijn van het boodschappen doen genieten we van het zonnetje en neemt Richard een duik in het nabij gelegen meer. Richard en ik koken vanavond kipsate met brood en noodles en om kwart over zeven zitten we aan tafel buiten te eten. Het smaakt verrukkelijk. Alleen zijn de sandflies nu geen vrienden van ons en we gaan snel naar binnen. Hier doen we allemaal ons eigen ding, lezen, foto's op de IPad zetten, blog schrijven.. en koffie en thee drinken. Misschien doen we nog een spelletje, maar morgen is het wel vroeg op voor onze dagtrip.

Woensdag 20 februari
Om half zeven gaan de wekkers af en staan we op. Om half acht moeten we bij de baai zijn om in te schepen voor onze dagtrip. Gisteravond nog broodjes klaar gemaakt en al wezen douchen. Dus paps en mams de douche nog in, eten uit het vuistje en om kwart over zeven rijden wij van de camping af. Op tijd komen we aan. We krijgen onze opstapkaart en gaan aan boord. We zoeken een plekje boven en binnen met goed uitzicht. Het is nu nog bewolkt en wat fris vandaar onzekers.

We varen door een mooi Fjordengebied en krijgen uitleg over hetgeen we zien. Na 50 min komen we bij het Power station(waterkrachtcentrale) welke we op de terugweg gaan bekijken, maar stappen er nu in een bus. Deze bus brengt ons nu naar de Doubtfulsound, dit is een route door de bergen en geeft mooie plaatjes. Na weer 50 minuten komen we daar aan en stappen wederom op een gootvormig de echte trip. Het is dan ongeveer tien uur en nemen aan boord lekker warme koffie/thee. Al snel worden we gewezen op de kleine blauwe pinguïn die hier te zien zijn, en ja we zien er ook een zwemmen. Het is maar een kleintje maar toch. Even daar na zien we langs de rotsen dolfijnen (flippers) zwemmen, een groep van 5-6 stuks. Het blijft een mooi gezicht ook al is het op afstand, het is nog altijd in de vrije natuur en in hun eigen leefomgeving.

Wanner de schipper verder vaart komen we aan op zee, bij een groep rotsen aan waar het meestal heel onrustig is met de golven, maar wij hebben mazzel volgens hem. Daardoor zien we honderden zeehonden, klein en groot,dik en dun, lui en beweeglijk. Prachtig zoveel bij elkaar hadden we er nog niet gezien. We varen verder, de zee wordt ruwer en we schommelen iets, vervelend maar we worden niet ziek. Op het moment dat we buiten staan komt er een Albatros over scheren en vliegt af en aan. Het is een machtig mooi gezicht. De sound is mooi maar de fauna doet er zeker niet voor onder. Vanaf zee varen we weer verder en gaan een baai in. Wij worden verzocht om niet meer te praten en te lopen, de motor wordt uitgezet en de boot ligt stil. Ons wordt dan duidelijk dat dolfijnen onder water communiceren en dat dit voor ons te horen is. Niet alleen het geluid maar ook de dolfijnen zelf zien we voorbij komen. Ze varen onder en langs de boot en het is wederom een prachtig gezicht. Deze dolfijnen kunnen 3,50 mtr worden, je ziet nu al dat ze vele malen groter zijn dan de dusky's in Kaikoura. Na deze ervaring varen we verder tot bij het punt waar we weer de bus in moeten.

We gaan naar de waterkrachtcentrale om te bezoeken. Voor ons allemaal hoeft het niet echt zo, maar t hoort bij de trip. We rijden een tunnel in waar de bus ook nog moet keren. Echt precisiewerk maar alles gaat oké. Even de centrale in maar we zijn er ook zo weer uit. Daarna naar de boot om terug te varen naar het startpunt Manapouri. Eenmaal daar aangekomen besluiten we om de route naar Invergargill te wijzigen naar Gore/ Balclutha.

Morgen starten we met een stukje van de Chatlins en daarna door naar Dunedin. Onderweg bellen we de motorcamp in Balclutha of er plaats is, en dit is geen probleem. Om half zeven komen we er aan en worden hartelijk ontvangen door de eigenaresse. We vragen naar een restaurant waar we lekker kunnen eten. Het restaurant hebben we gevonden en er heerlijk gegeten. Nu terug bij de camping wassen we wat af, zetten een kopje thee en rusten uit van een boeiende, mooie en lange dag.